De Apollo 11 kwam er niet vanzelf!


Samenwerken is een werkwoord

Hara – Lijntjes van Verbinding

20-09-2018

De hond ligt te slapen op het kleed. Je zit aan tafel met de krant. Opeens tilt de hond z’n kop op en kijkt je aan.

Je wilt iets bestellen in een eetcafé. Het is druk. De serveerster loopt je steeds voorbij. Jij blijft met een opgestoken vinger half in de lucht hangen.

Je loopt in de supermarkt. Op sommige dagen lijk je onzichtbaar en op andere dagen heb je veelvuldig oogcontact.

Wat is hier aan de hand? Hoe komt het dat je soms wel en soms niet opgemerkt wordt? Je bevindt je hier in het gebied van vóór de taal. Nog voordat er woorden gesproken worden, gebeurt er iets. Wat dat is, leg ik je in dit artikel uit.

Hara

Heb je ooit gehoord van ‘hara’ of je ‘centrum’? Het is een begrip uit de Oosterse vechtsporten. In het Japans betekent ‘hara’ buik. Het refereert naar het middelpunt van je lichaam, zowel in de lengte als in de breedte: dan kom je uit in je buik. Om precies te zijn drie vingerbreedtes onder je navel en 1/3e naar binnen toe vanaf de voorkant gezien. Ergens in je darmen dus.

Dat middelpunt is de plek waar elke impuls zijn oorsprong heeft. Vandaar uit gaat er een signaal naar je hersenen en ga je over tot een handeling. Of juist niet. Dit gaat razendsnel. Vaak ben je je er niet bewust van.

In dit middelpunt zit een dieper weten; een andere manier van weten dan de kennis die je met je hersenen hebt. In de Engelse taal noemen ze het ‘gut feeling’, in het Nederlands zeggen we ‘onderbuikgevoel’. Wij zijn in staat iets te voelen en te registreren zonder dat we er een rationele verklaring voor hebben. Dat maakt datgene wat we registreren niet minder waar. In de hectiek van alle dag zijn we geneigd voorrang te geven aan onze ratio. Daarmee verstomt de stem van je hara.

Je kunt zien of een handeling zijn oorsprong heeft vanuit dit middelpunt. Neem een danser. Als hij niet vanuit zijn hara danst, doet hij de pasjes. Het ziet er houterig uit. We noemen hem een slechte danser. Wanneer hij wel vanuit zijn hara danst, dan gaat het vloeien. We zien een goeie danser die meebeweegt op de muziek. De pasjes doen er minder toe. Wat je ziet werkt aantrekkelijk en aanstekelijk. Je gelooft de danser in zijn dans. Bij acteurs idem dito. Of een handeling of tekst wel of niet vanuit de hara komt maakt het verschil tussen een tekstopzegger en een geloofwaardig acteur.

Het is dus wel degelijk iets, dat hara of centrum.

Meditatie oefening Core Exercise

Om je te oefenen in het contact maken met je hara, heb ik een geleide meditatie voor je. Het heet de Core Exercise en komt uit de methodiek Respectful Confrontation van Joe Weston. Vul onderaan je gegevens in en je ontvangt het gratis in je mailbox.

Wat kan je er mee?

Wat heeft hara te maken met de situaties die ik hier boven beschreef? Alles!
Door contact te maken met je centrum ben je allereerst in verbinding met jezelf. Vanuit je centrum kan je vervolgens lijntjes van verbinding maken met anderen. Alsof je een vislijn uitgooit naar het centrum van de ander. En als je dat doet, merk je opeens dat de hond opkijkt. Als je dat doet, wordt je opeens wèl opgemerkt door de serveerster en heb je meer oogcontact met mensen. En deze lijntjes van verbinding zijn het fundament voor elk contact, elk geslaagd gesprek.

Geloof je het niet? Probeer het maar eens uit, speel ermee. De ander hoeft niks te weten van je uitgooiende lijntjes van verbinding. Kijk maar wat het doet en wat het je brengt. Laat je het me weten?

« Terug
×